ملیحه السادات صفائی

1-1 شیمی سبز و اهمیت آن امروزه تمامی صنایع به نوعی وابسته به مواد شیمیایی و مواد هوشمند هستند. هر گونه صنعتی در بخشی از خود نیازمند استفاده از دانش و بینش شیمی می باشد. تولید مواد شیمیایی و پیشرفته همراه با محصولات فرعی و ناخواسته می باشد، تلاش در جهت کاهش محصولات فرعی و یا استفاده از آن ها در فرآورده های دیگر امری اخلاقی و انسانی می باشد. در قرن 21 حفاظت از محیط زیست وظیفه ی همگانی و بشری است. از سال 1999 رسماً مجله شیمی سبز تاسیس شد. هدف این مجله ترویج فرهنگ مدیریت فرآیند های شیمیایی و سازگار سازی آنها با محیط زیست می باشد. شیمی سبز اصطلاحی است که برای اولین بار توسط پائولو آناستاس ، پیشنهاد شد. شیمی سبز بصورت ابتکار، طراحی و کاربرد محصولات و فرآورده های شیمیایی برای کاهش یا حذف استفاده و تولید مواد خطرناک، تعریف شده است. این تعریف و مفهوم شیمی سبز برای اولین بار در ابتدای سال 1990 فرمولبندی شد. مهم ترین جنبه شیمی سبز، مفهوم "طراحی" است. طراحی فعالیتی انسانی و تفکری خلاقانه است که اتفاقی حاصل نمی شود و جهت اثبات آن باید به پشتوانه مباحث علمی مسلح بود. دوازده اصل شیمی سبز (قوانین طراحی) برای کمک به شیمیدان ها برای رسیدن به این هدف می باشد. شیمی سبز با برنامه ریزی دقیق به تولید مواد شیمیایی و طراحی مولکولی به منظور کاهش عواقب نامطلوب و خطرناک می پردازد. این مفهوم تقریباً در تمام بخش های صنعت از جمله، هوافضا، خودرو، لوازم آرایشی و بهداشتی، محصولات خانگی، دارویی، کشاورزی، الکترونیک و انرژی اعمال می شود. تاثیر بزرگ مفهوم شیمی سبز به این دلیل است که این مفهوم فراتر از آزمایشگاه های تحقیقاتی است و صنعت، آموزش، محیط زیست و عموم مردم را تحت تاثیر خود قرار داده است. عرصه شیمی سبز نشان داده است که یک شیمیدان چطور محصولات مورد نظر را طراحی کند که سودآور باشند، بدون آنکه خطری برای سلامتی انسان و محیط زیست داشته باشند طبق اصول شیمی سبز، کاهش آلودگی در مبدا، اساساً مطلوب تر از مدیریت زباله و کنترل آلودگی است ]1[. شیمی سبز یک فلسفه فکری می باشد، که توسعه پایدار را مدنظر دارد. در فلسفه فکری شیمی سبز عقل یعنی پیشگیری و هوش حل مسئله می باشد. در این فلسفه فکری شیمیدانان به عرصه اجتماع تحویل داده می شوند که عاقل، عالم و هوشمند باشند، یعنی هم از بروز بحران ها پیشگیری کند و هنر حل بحران

سنتز نمک مذاب نانو بر پایه پیرازین و وانادیوم اکسید تثبیت شده بر روی چیتوزان و استفاده از انها در تهیه پیریدین ها و دی هیدروپیریدین ها